Het idee achter Ouderschap vanuit het hart vinden we terug bij Erna als kind, ze heeft inmiddels gemerkt dat ze in haar eigen opvoeding eigenlijk helemaal geen openheid heeft ervaren. In haar eigen opvoeding heeft ze een bepaalde onmacht bij haar ouders ondervonden. Ook omdat haar ouders in hun eigen opvoeding niet gewend waren te spreken over wat er echt speelde, laat staan om hun gevoelens te delen. Erna merkte dat haar ouders die onmacht buiten zichzelf neerlegden. De problemen die ze in de opvoeding tegenkwamen, werden in die tijd ook alleen maar besproken met de pastoor of de dokter – van hulpverleners was er toen geen sprake. Erna heeft de nadelen voor het hele gezin hiervan gezien en ervaren. Als er geen aandacht is voor hulpvragen, ga je vastlopen en dat is het laatste wat je wil.

Erna merkt dat er nu in de hulpverlening gelukkig wel aandacht is voor de hulpvragen van jongeren en kinderen en dat er hulp wordt geboden voor hun ouders om te leren en met de situatie om te leren gaan. Dat is al een stap vooruit. Maar de brandende vraag is, of kinderen en ouders wel écht gehoord worden… Wat Erna mist, is de juiste aandacht voor emoties van ouders. Het kan namelijk heel veel met je doen als ouder, wanneer je kind met lastige vragen zit. Volgens Erna ligt de sleutel tot openheid vaak bij de ouders. Zodra het slot er eenmaal af is, kunnen de hulpvragen van hun kind een hele andere wending krijgen. Zoveel kan emotionele openheid dus betekenen. En dat werkt dus ook echt twee kanten op. Veel ouders zien de dingen die ze moeilijk vinden aan zichzelf, gespiegeld in hun kinderen en dat zorgt vaak voor geslotenheid. Maar hoe kun je open en transparant communiceren met je kinderen als je niet open bent naar jezelf toe? Ouders hebben vaak een eigen stukje verleden wat ze ongemerkt doorgeven. Er zijn bepaalde verwachtingen, oude – vaak opgelegde – normen en waarden die soms generaties lang zwaar kunnen wegen binnen een familie. Of, soms misschien nog lastiger, onverwerkte zere plekken die het ontzettend lastig maken voor kinderen en hun ouders om hun hart te volgen. Als je niet communiceert, kun je er niks mee doen en dat is zonde.

Die openheid en communicatie, naast het feit dat alles er gewoon mag zijn, staat centraal in Gezinshuis Heel Natuurlijk. Niet alleen ouders krijgen een spiegel voorgehouden, maar ook hulpverleners. Want hoe komt het nou dat de ene hulpverlener volledig vanuit het hart werkt en de ander rationeel? De manier waarop we hulpverleners opleiden heeft hier volgens Erna, onder andere, grote invloed op. Binnen de opleidingen leer je dat je ‘boven’ een situatie moet staan, maar hoe kun je verbinding vinden – vanaf daarboven – met de mensen die je wilt helpen? Aangeven dat iets je raakt en kwetsbaar durven zijn, schept een band en zorgt voor wederzijds vertrouwen. Van hulpverlener naar cliënt en van ouder naar kind.

Voor Erna gaat effectief hulpverlenen dus niet over het vasthouden van methodiek, maar over werken vanuit gelijkwaardigheid en dat is heel wat anders dan gelijkheid. We zijn juist allemaal anders, maar dat betekent niet dat we niet naast elkaar kunnen staan. Zo werkt het ook voor ouders. De rol die een ouder heeft, is anders dan die van een kind maar als je naast elkaar gaat staan – begrijp je elkaar beter.