Tycho’s verhaal begint – net als het verhaal van jou en mij – op het moment dat hij wordt geboren. Zijn problemen worden zichtbaar rond zijn vierde levensjaar. Net als voor ieder kind in Nederland is dat de leeftijd waarop hij naar de basisschool gaat, waar hij zijn eerste stappen zet vanuit zijn – tot dan toe – vertrouwde leven bij Rob en Jacqueline. Al snel wordt duidelijk dat Tycho anders is. Functioneren binnen het reguliere onderwijssysteem blijkt voor hem een enorme uitdaging. Na verschillende excessen wordt Tycho onderzocht. De diagnose? Autisme en MCDD, twee woorden die een allesomvattende impact blijken te hebben voor het gezin uit Haarlem. Door toenemende gedragsproblemen kan Tycho op zijn Haarlemse basisschool niet de begeleiding krijgen die zó hard nodig is. Na een woelige periode komt Tycho uiteindelijk terecht in een instelling waar hij 15 maanden zal verblijven. Doordeweeks slaapt hij daar en wordt hij daar behandeld, maar in het weekend mag hij naar huis.

De vurige wens van Rob en Jacqueline komt uit wanneer Tycho op zijn vijfde weer thuiskomt – daar waar hij thuishoort – en van daaruit gaat hij naar het speciaal onderwijs. Dit is drie jaar lang, met extra aandacht en de juiste mensen om hem heen, goed gegaan. De mensen om hem heen zien hem zoals hij is en dat heeft volgens Rob en Jacqueline heel veel verschil gemaakt. Vanaf het moment dat er een andere juf en assistente in de klas komen, gaat het echter mis. Hieruit komt naar voren hoe belangrijk het voor Tycho is om een vertrouwde omgeving te hebben met de mensen waarvan hij weet wat hij aan ze heeft. Op het moment dat deze balans verstoord wordt, werkt het voor Tycho niet meer. Hij wordt agressief en gooit met spullen, Jacqueline moet bijna elke dag naar school komen om hem op te halen. Ook thuis begint dit patroon zich steeds meer te herhalen. Op momenten dat het echt niet meer wil, bellen Rob en Jacqueline de crisislijn. Vervolgens horen ze dat ze te laat op de dag bellen en dat de medewerkers al onderweg naar huis zijn. Geen hulp dus… Rob en Jacqueline staan er thuis helemaal alleen voor. Ze besluiten Tycho naar een time-out plek te sturen, maar ook dit werkt niet voor hem. Weer komt Tycho in een niet vertrouwde omgeving terecht, Jacqueline moet elke dag langskomen om voor hem te zorgen en zijn agressieve uitbarstingen te beperken.

Tycho is uiteindelijk op zijn negende weer thuis terechtgekomen, zonder enige vorm van nazorg van de instelling waar hij vandaan komt. De zorg voor Tycho konden ze daar niet aan, dus staan Rob en Jacqueline er wéér helemaal alleen voor. Tycho heeft geen vaste dagbesteding vanuit een school of instituut, het lukt hem niet om te functioneren in een groep en de meeste hulpverleners kunnen niet omgaan met zijn agressie.

Tycho zit dus aan huis gekluisterd en zijn ouders in zekere zin ook. Rob kan doordeweeks werken maar Jacqueline moet elke dag fulltime thuis zijn om voor Tycho te zorgen. En dat heeft ze gedaan: ze heeft – door contact te leggen met Tycho’s oude basisschool – lesmateriaal geregeld en is thuis met hem aan de slag gegaan, zodat hij een zinnige dagbesteding heeft en ook wat kan leren. Tycho’s agressie is nog steeds een groot probleem. Jacqueline is van ’s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat bezig om die agressie zoveel mogelijk in te perken, vaak zelfs door op haar eigen kind te moeten gaan zitten om hem te kalmeren en te voorkomen dat er dingen kapotgaan.

De rode draad is volgens Rob en Jacqueline als volgt: Tycho wordt agressief en hij sloopt dingen, maar zodra zijn hoofd opklaart – voelt hij zich schuldig en schaamt hij zich. Hij wil helpen en zijn ouders geen pijn doen. Deze opvolging van buien en emoties is verschrikkelijk lastig.

Tycho loopt tegen zijn eigen onmogelijkheden aan en vervolgens wil hij het graag oplossen, maar dat is vaak niet mogelijk. Bij de crisislijn weten ze nog steeds niet wat ze met de situaties in het huishouden van Rob en Jacqueline aan moeten, dus moet de politie vaak komen om het op te lossen. Er zijn momenten geweest dat er vijf agenten in de gang stonden om Tycho, een jongen van negen jaar, op een humane manier rustig te krijgen. Bij welke organisatie Rob en Jacqueline ook aankloppen, ze weten niet wat ze met Tycho aan moeten vanwege zijn agressie. Dan zit je als ouders met je handen in het haar. En dan bedenk je zelf oplossingen. Jacqueline ontwikkelt thuis haar eigen methodes om Tycho aan het leren te krijgen… en door de lessen van zijn moeder, haalt hij thuis in één kalenderjaar groep vier, vijf en zes. Van pictogrammen tot kaartjes en boeken, ze hebben er alles aan gedaan om het te laten werken voor Tycho en het resultaat is duidelijk: op het moment dat Tycho de juiste methodes, vertrouwdheid en aandacht krijgt, gaat het hartstikke goed. Rob regelt alles eromheen, hij is in onderhandeling gegaan met de jeugdzorg en de gemeente. Ze hebben begeleiders ingehuurd en opgeleid om Tycho thuis in bedwang te kunnen houden en te kunnen begeleiden. Zijn slaapkamer is intussen meer een uitraasruimte geworden, het is voor Rob normaal om de meubels en het bed vast te schroeven om te voorkomen dat ze vernield worden. De deur moet er soms zelfs op slot… voor de veiligheid van zowel Tycho als zijn zus Marit en zijn ouders.

Rob en Jacqueline zijn ervan overtuigd dat Tycho zijn eigen plek nodig heeft waar hij één op één begeleid kan worden en waar hij een plek heeft om uit te razen. Zodoende begint Rob te onderhandelen met de gemeente en het CJG en hebben ze zelf een schooltje kunnen oprichten, speciaal voor kinderen zoals Tycho. Kinderen die al langer thuis zitten kunnen daar in een veilige omgeving les krijgen, op een plek waar ze worden gezien en gehoord. Rob heeft daar zorg en onderwijs op een unieke manier kunnen combineren door de leerkrachten en begeleiding voor de drie kinderen op het schooltje voldoende aandacht te laten geven. Hier heeft Tycho groep acht kunnen doen en het schooltje bestaat nog steeds. Het is helaas niet gelukt het voortgezet onderwijs te regelen, daarnaast zijn inmiddels Tycho’s agressieve uitbarstingen te veel geworden voor Jacqueline om hem fulltime in huis te kunnen hebben. Er moet een oplossing komen.