Het meisje uit dit verhaal is Anja Holwerda, en ze heeft voor een lange tijd gedacht dat de situatie rondom huiselijk geweld inmiddels beter moest zijn. Dat is het niet. Anja hoort nog steeds verhalen zoals dat van haar, met opvallend veel overeenkomsten. Jongeren die niet worden gehoord, kinderen die als een ‘probleem’ worden gezien en worden mishandeld.
Anja is als projectleider en senior onderzoeker bij de Kenniswerkplaats Jeugd Friesland hard bezig om deze realiteit te veranderen zodat de kinderen in vergelijkbare situaties met die van haar vroeger écht gehoord en geholpen kunnen worden. Ze is erop gebrand om de kwaliteit van de jeugdzorg te verbeteren. Dit doet ze onder andere door middel van het delen van kennis over werkzame elementen en professionalisering van werkers in de jeugdzorg, en onderzoek waarin ze zich richt op kwetsbare groepen en gezinnen met meervoudige en complexe problematiek.
Anja wil de kinderen, jongeren en soms ook ouders die zich ongehoord voelen een stem geven waar ze die zelf niet heeft gehad. Ze maakt hierin door haar passie gecombineerd met haar ervaringen en professionaliteit al een bijzonder verschil; ze merkt alleen dat veel professionals ondanks hun betrokkenheid vaak niet de verandering kunnen brengen die juist bij deze gezinnen zo hard nodig is. De ruimte die er is wordt niet genoeg benut door professionals, en Anja wil erachter komen wat de onderliggende factoren zijn en manieren vinden om het op te lossen.

De harde waarheid is dat 119.000 kinderen per jaar worden mishandeld. Vaak worden de kinderen in deze situaties zélf als het probleem gezien; hun ouders durven, kunnen of willen hun eigen problemen niet onder ogen zien en zo lopen kinderen van kleins af aan gigantische emotionele schade op. 70% van de volwassenen met ernstige psychische klachten zijn als kind mishandeld en getraumatiseerd. Anja merkt dat in veel van de gezinnen die ze langs ziet komen te weinig zicht is op het herkennen en vaststellen van psychische problemen bij de ouders. Een kind krijgt te snel de schuld van een situatie waar het vaak niks aan kan doen, terwijl zijn of haar ouders een groot deel uitmaken van het probleem én de oplossing. De enige manier om deze cyclus te breken is om de kinderen in deze situaties écht te horen, zien en helpen. Luister naar het kind, en durf buiten de lijntjes te kleuren. Het is tijd om de kennis die we hebben te bundelen met onze authenticiteit. Onze ervaring te bundelen met onze oprechtheid en kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid moet van twee kanten komen; van de kant van de kinderen en gezinnen én van de kant van de professionals. Het is tijd om ons hoofd te verbinden met ons hart om deze gezinnen de hulp te geven die ze verdienen, en die Anja vroeger zelf zo heeft gemist.