Betrokken voorlopers in dit verhaal:
Janneke Majoor
Menu
Janneke is klinisch psycholoog en dus opgeleid als specialist. In haar geval, als kinder- en jeugdpsycholoog. Daarnaast is zij directeur Behandelzaken bij Jeugdhulp Friesland (JHF) en binnen die rol is zij inhoudelijk verantwoordelijk voor alle zorg die JHF levert. Die zorg begint bij ongeboren kinderen en eindigt op het moment waarop kinderen 18 jaar worden. Janneke is verantwoordelijk voor de hulp die thuis geboden wordt, alle spoed- en crisishulp, de pleegzorg, een aantal residentiële groepen en de open- en gesloten groepen van Woodbrookers. Daarmee begeeft zij zich dagelijks in het hele spectrum van de complexe jeugdzorg. De ouders en kinderen waar Janneke dagelijks mee te maken heeft, hebben bijna altijd complexe problemen. Het feit dat ze als psycholoog diezelfde ouders en kinderen ook zelf ziet en spreekt, brengt een belangrijke balans. Het is de afwisseling, binnen haar werkzaamheden, die haar scherp houdt bij het bereiken van haar doel: het maken van het positieve verschil voor zoveel mogelijk ouders en kinderen.
In het eerste verhaal van Janneke (dat je hier kunt vinden) werd duidelijk dat gáán voor solidariteit en het leidend maken van de menselijke maat, twee manieren zijn om écht verder te komen bij het bieden van goede zorg. Later in datzelfde gesprek zijn er meer waardevolle onderwerpen besproken, waarom échte communicatie zo belangrijk is en wat een mens volgens haar nou eigenlijk nodig heeft.
Er zijn gelukkig voorbeelden van momenten waarop het goed lukt om de juiste keuzes te maken als het lastig wordt. Janneke herinnert zich het verhaal van een meisje van negen jaar die bij haar in therapie is. Zij woont niet meer bij haar ouders. Tijdens de therapiesessies merkt Janneke dat er mogelijk een loyaliteitsconflict is, het meisje krijgt er hoofdpijn van als zij tijdens de therapie moet praten over nare dingen. Deze dingen hebben natuurlijk vaak betrekking op haar voormalige thuissituatie en haar ouders. Dus komt er een vraag in Janneke op die heel belangrijk kan zijn om het meisje te helpen: heeft het meisje wel het gevoel dat zij over nare dingen, die ze heeft meegemaakt, mág praten? Janneke wil contact opnemen met haar ouders om dit met ze te bespreken omdat ze naar een situatie toe wil waarin de ouders van het meisje haar kunnen vertellen dat wat er allemaal gebeurd is niet haar schuld is en dat het oké is dat ze over deze dingen praat tijdens de therapie, als zij dat wil.
Janneke besluit haar plan door te zetten en neemt contact op met de moeder van het meisje. Dit vindt ze behoorlijk spannend; het meisje woont niet meer bij haar ouders en Janneke weet dat haar ouders misschien geen positief beeld hebben van de jeugdzorg. Ze stuurt de moeder een WhatsApp-bericht en vraagt haar of ze ervoor openstaat om met elkaar te bellen. Ze spreken een moment af voor een belafspraak. In de communicatie focust Janneke zich op zoveel mogelijk openheid: de moeder is eerder al in contact geweest met de jeugdzorg en Janneke weet dat ze nu wéér iemand is die wat van de moeder vraagt. Dit maakt het spannend om zomaar contact met iemand te leggen en dat noemt ze dus ook. Jannekes openheid is ontwapenend en ze houdt contact met de moeder van het meisje, ondertussen zorgt ze ervoor dat de regie steeds bij de moeder ligt.
Er was een echte gezamenlijkheid en iedereen had een gemeenschappelijk doel.
Samen met de ouders van het meisje schrijft Janneke een tekst voor haar, waarin de ouders haar dingen vertellen over allerlei belangrijke onderwerpen. Ook haar vader en haar voogd werken mee, ze willen allemaal graag iets tegen het meisje zeggen. Als de tekst af is, nodigt Janneke de ouders, pleegouders en voogd uit langs te komen om de geschreven tekst aan het meisje voor te lezen. Ze zijn er allemaal en het resulteert in een prachtige sessie waarin veel lastige dingen op een mooie- open manier aan bod komen: de ruzies die plaatsvonden toen het meisje nog bij haar ouders woonde, het feit dat dat nu niet meer het geval is en nog veel meer. Janneke neemt tijdens dit gesprek de regie – er komen namelijk veel ingewikkelde zaken aan bod – en dat wordt door iedereen geaccepteerd. Op deze manier ontstaat er een veilige sfeer waarin het meisje het met iedereen goed mag hebben. De openheid waarmee Janneke de gesprekken met de betrokkenen heeft gevoerd, heeft ervoor gezorgd dat er een kans is ontstaan voor het meisje en alle volwassenen in haar leven, om in een veilige omgeving een mooi gesprek te hebben en die kans hebben ze met beide handen aangenomen. Wat Janneke bij deze casus opvalt, is dat er meer rust was en dat leidde tot helder en eerlijk contact. Er werd met verschillende betrokkenen overlegd op vaste tijden en er heerste een echte gezamenlijkheid.
Dit contact is precies wat we nodig hebben, volgens Janneke. Mensen hebben zoveel mogelijk warme en liefdevolle relaties nodig, hoe meer hoe beter. Ze merkt op dat de aandacht systematisch te dun over kinderen wordt verspreid. Het is voor een juf of meester lastig om elk kind genoeg aandacht te geven, als je in je eentje voor een klas van dertig kinderen staat. Janneke moet denken aan een verhaal dat een collega haar verteld heeft. Een vader die in een complexe echtscheiding zit, zegt als hij haar collega ziet “kijk, ik heb nieuwe schoenen.” Janneke ziet dit terug in veel ouders die ze tegenkomt, ze hebben in hun jeugd een bepaalde aandacht gemist die nu amper in te halen is en dat probleem wordt doorgegeven aan de volgende generatie.
Er valt gelukkig een positieve boodschap te destilleren uit het verhaal van Janneke. Op het moment dat we met de neuzen in dezelfde richting staan, open en helder communiceren – vooral echt zijn in het contact – en handelen vanuit gezamenlijkheid, komen we verder. We kunnen écht een verschil maken als we onze aandacht en authenticiteit voorop stellen.
We komen pas verder als we dingen persoonlijk en met aandacht aanpakken. Op het moment dat we communiceren – vanuit openheid en vertrouwen – gebeuren er mooie dingen. Dan weet je dat die aanpak voortgezet kan worden, dat het werkt.
Daarom is NU de tijd aangebroken om elkaar te inspireren, uit te dagen & te helpen
We verzamelen voorbeelden en verhalen en creëeren nieuwe voorwaarden
