Als gezin weer gaan winnen!

Jeugdzorg

Als gezin weer gaan winnen!

Dit verhaal gaat over de familie Annema. Vader Jeroen is werkzaam als kok bij Van der Valk, moeder Fabina is altijd leidinggevende geweest in de bedrijfscatering. Samen met de broertjes Tayler en Noah en hun zusje Eleanor wonen ze op dit moment in Drachten. Een gelukkig gezin, maar dat is niet altijd zo geweest. Sterker nog, het had niet veel gescheeld of dit gezin was niet meer samen geweest. Jeroen en Fabina vertellen ons openhartig over de moeilijkheden die ze hebben ervaren als gezin en de rol van jeugdhulp hierin. De reden dat ze dit verhaal delen is dat ze graag taboes willen doorbreken en ouders die in een vergelijkbare situatie zitten graag willen helpen.

Betrokken voorlopers in dit verhaal:

Betrokken voorlopers in dit verhaal: Jeroen en Fabina Annema, ouders van Tayler, Noah en Eleanor

In de tijd dat dit verhaal zich afspeelt, wonen Jeroen en Fabina in Burgum. Hun oudste zoon Tayler mag na de zomer van de kleuters naar groep 3. Voor Tayler natuurlijk een hele grote en spannende stap. In die fase komen de eerste signalen dat Tayler gedrag vertoont dat niet wenselijk is. “Op een gegeven moment was Tayler in de klas gewoon onhandelbaar. Hij was opstandig, wilde niet met de groep meedoen, zat onder de tafel en luisterde voor geen meter.” Straffen heeft geen zin, dat doet Tayler niks. De juf van Tayler is een lieve vrouw, stiekem is hij een beetje verliefd op haar. Tayler doet er alles aan om de aandacht van juf te krijgen, het gaat van kwaad tot erger. Zijn klasgenootjes zeggen op een gegeven moment: “Tayler hou nou eens op! Wij willen wél luisteren en meedoen.” Dit kan zo niet langer.

Fabina worstelt enorm met deze situatie. Ze ziet dat haar zoon het moeilijk heeft en dat het gezin niet functioneert zoals ze graag zou willen. Jeroen is een strenge vader, té streng in de ogen van Fabina. Ze ziet dat Tayler en zijn vader elkaar niet begrijpen. Ook de signalen die ze vanuit de basisschool krijgt, over het gedrag van Tayler, baren haar zorgen. En dan is er ook nog Noah, Tayler zijn jongere broertje. Wat als Noah dit gedrag gaat overnemen? Ondertussen is Fabina ook nog in verwachting van hun derde kind. Fabina weet niet meer hoe ze het moet hebben. Is Jeroen nog wel de man waarvoor ze ooit gevallen is? Is dit gezin wel dat wat ze graag wil?

Jeroen is een hardwerkende man. Gepassioneerd gaat hij elke dag naar zijn werk, naar de keuken van het hotel. Het zijn lange dagen en het werk is zwaar, maar Jeroen houdt van zijn werk. Na deze lange dagen komt Jeroen thuis in een situatie waar hij zich verre van comfortabel bij voelt. Met dezelfde liefde en passie die hij in zijn werk heeft, wil hij ook zijn rol als vader vervullen. Maar dit lukt niet altijd, Tayler luistert slecht naar Jeroen. Jeroen kan zeggen wat hij wil, Tayler gaat zijn eigen gang. De frustraties bij Jeroen stapelen zich op: hij heeft het beste voor met Tayler, waarom luistert zijn zoon niet naar hem? Het knaagt aan Jeroen en hij zoekt zijn toevlucht in het gamen. Onbewust verliest hij zichzelf in het gamen en dit verergert de problemen in het gezin alleen maar meer en meer.

Min of meer per toeval ontstaat er dan in deze situatie, die op het oog uitzichtloos lijkt, een opening. Fabina moet met Tayler naar het consultatiebureau en daar treft ze een jeugdarts waar ze gelijk een goede klik mee heeft. Een luisterend oor. Aan hem kan ze het verhaal vertellen dat ze tot die tijd vooral bij zichzelf heeft gehouden. De jeugdarts veroordeelt haar niet en wijst niet met zijn vinger. Nee, de arts wil Fabina helpen. “Dat gaf mij zo’n goed gevoel.” De jeugdarts vertelt Fabina over het gebiedsteam en zorgt er direct voor dat de eerste afspraak gemaakt wordt.

Ebel zet via de jeugdzorg de ambulante gezinshulp op en Erwin kwam het gezin begeleiden. Hij heeft het gezin gecoacht en hierdoor hebben ze weer houvast gekregen.

“Hoi, mijn naam is Ebel” klinkt het ineens in huize Annema. Ebel is namens het gebiedsteam Tytsjerksteradiel naar de familie toegekomen om hun te helpen. “Bij Ebel zagen we gelijk dat hij ons écht wilde helpen. Hij stond naast ons en niet tegenover ons.” Stap voor stap gaat Ebel met de familie aan de slag. Er komen regels. Regels die er eerder nauwelijks waren. Jeroen en Fabina maken afspraken over de kinderen, het gamen en de manier waarop ze met elkaar en het gezin omgaan. Daarnaast zet Ebel via de jeugdzorg de ambulante gezinshulp op en kwam Erwin ons gezin begeleiden. Hij heeft het gezin gecoacht en hierdoor heeft het gezin weer houvast gekregen. Waar Fabina eerder sterk over een scheiding zat na te denken, krijgt ze nu weer de energie die ze voelde toen ze Jeroen voor het eerst zag. Het voelt als een nieuwe start, het gezin is klaar voor een mooie toekomst. Ondertussen gaat Tayler naar groep 4 en daar treft hij een juf die strenger is. Tayler heeft dat blijkbaar nodig want hij leeft helemaal op. Stap voor stap verbetert hij zijn gedrag en ontwikkelt hij zich. Samen met Ebel zet de familie ook de stap naar Cedin. Om hem nog beter te kunnen helpen, willen ze laten onderzoeken of het gedrag van Tayler ook ergens anders vandaan kan komen… Deze onderzoeken worden na een tijdje stopgezet omdat Tayler zich op school zo goed ontwikkelt dat Jeroen en Fabina graag de focus willen leggen op deze goede ontwikkeling in plaats van het onderzoeken wat er ‘anders’ aan hem zou kunnen zijn.

Inmiddels is Eleanor geboren en verhuist het gezin naar Drachten. Naar ‘vertrouwde grond’ voor Jeroen en Fabina. Dit doet het gezin goed. Tayler wordt hier beter geaccepteerd dan in Burgum en zit zelfs op voetballen. Zijn jongere broertje Noah heeft het wel een beetje moeilijk, hij kan niet goed met de klas meekomen. Door de verhuizing heeft het gezin ook afscheid moeten nemen van Ebel. Gelukkig heeft Ebel, samen met de familie, binnen het gebiedsteam Smallingerland gezocht naar een persoon die bij hen zou passen. Ze kwamen uit bij Suzette, wederom een perfecte match. Suzette gaat verder op de lijn die Ebel heeft uitgezet. Ze zorgt ervoor dat ook Noah de hulp krijgt die hij nodig heeft.

Anderhalf jaar geleden, de tijd waarin het gezin nog uit elkaar leek te groeien, gaven Jeroen en Fabina hun leven het cijfer 4 of 4,5… Maar nu zijn ze een gelukkig gezin. Een gezin dat zeker nog zijn ups en downs heeft, maar ze zitten vol positieve energie om samen iedere uitdaging aan te gaan: “voor mij heeft mijn leven nu minimaal het cijfer 9!” zeggen Jeroen en Fabina in koor. Fabina ziet online veel slechte verhalen over (jeugd)hulpverlening. Volgens Jeroen komt dit omdat mensen niet eerlijk zijn naar zichzelf en de hulpverlening. “Als je niet eerlijk bent naar jezelf, gaat hulp ook nooit werken. En dan is het makkelijk om dat af te schuiven op de hulpverlening.” Ook aan de naam van het consultatiebureau kleven niet altijd positieve verhalen. “Ik zie het consultatiebureau als mijn grootste vriend”, zegt Fabina. “Samen met de Ebels en Suzette’s van deze wereld hebben ze ervoor gezorgd dat het leven van mij, van Jeroen en dat van onze mooie kinderen Tayler, Noah en Eleanor er écht beter op is geworden. De hulp die mij als persoon en ons als gezin is geboden, is zoveel waard. Helemaal als je het even niet meer weet. Het zijn een paar extra ogen en oren die het beste met je voor hebben. Ik ben zo blij dat ze ons hebben kunnen en willen helpen!”

Onze inzichten uit deze praktijk-ervaring

Wat kunnen we hiervan leren:

Er zijn veel mooie verhalen van gezinnen waar een helpende hand een wereld van verschil heeft gemaakt. Als er een goede match is tussen het gezin en de hulpverlener, dan spreken we niet over hulpverlening, dan is het een Ebel of Suzette die het beste voor heeft met een gezin. Dan ontstaat er vertrouwen. Zoals Jeroen het prachtig verwoordde: “Je laten helpen is kwetsbaar. Je moet je blootstellen en eerlijk naar jezelf zijn, alleen dán kan iemand je helpen. En dat doe je alleen als je iemand echt vertrouwt.”